oktubre 28, 2006

isa.

ilang araw pa pala ang papalipasin ko.

ilang araw pa pala bago ka bumalik dito.

una.

unang araw palang toh.

unang araw na wala ka sa tabi ko.

unang araw na di kita nakita.

nakakalungkot.

tama bang mgapakabusy para di gaano maramdaman ang yong pagkawala?

tama bang magpaka pagod para pagkauwi ko sa bahay..

diretso tulog na lang ng di naiisip na ilang oras pa ang palilipasin?

tama bang maging makulit nalang para di mamuo ang kalungkutan sa paligid?

tama bang maging abala sa kung anu anong mga bagay

para di na mapansin ang yong pagkawala?

cguro nga..

bahala na..

makiagos nalng tayo sa panahon..

makiayon sa mga bagay na gustong mangyari ni God..

magtiwala tayo sa kanya..

sya ang magddisisyon..

sya nag nakaka alam..

di namn nia ako hahayaang malungkot ng sobra ng walang dahilan e..

nagtitiwala ako sa kanya..

mahal ako ni God..

alam ko un..

busy kami sa pagtapos ng backdrop.

haha.cram cram nanamn kami.

pinalipas kasi namn ung oras.

tumambay lang muna sa library.

tas nung bandang hapon na.

saka lang gumalaw.

haha.ankulit noh.

pasaway na mga bata.

mga past 10pm..

nagdecide na c ate jay na pauwiin kaming lahat.

di nia ko pinayagang magreading rum.

haha.kung di daw sasama sa paghatid kai nikki,

umuwi nalang daw aga.

haha.

kaya un..

naghatiran kaming lahat.

haha.ankulit nga e.nagtatakutan pa kami sa daan.

haha.kulit ni ate jay.

unang hinatid si nikki,tas si gladys,tas kami,tas si abby,tas si babydear,tas last cla ate jay at

binoch.haha.ankulit nga e.umikt sa compound para maihatid lahat.haha.

ayon.nagpakabusy lang kaming laht.

nakakatuwa.kc dumating c robert.

hinatid si babaydear.

hahaxa pa nga nagdrawing sa superhero na si robin e.haha.

kaya ayon.kinareer ni babaydear un panpipintura sa gawa ni robert.haha.

at ayon.dumating nanaman ang oras ng pagtulog.

at sa pagtikit ko ng mga mata ko.

ikaw ang huling naalala ko.

pikit.pikit.pikit.pikit.pikit.pikit.